U bent hier: Home / Tentoonstellingen / Vorige tentoonstellingen / Tentoonstellingen 2017

TENTOONSTELLINGEN 2017

Lente 2017

PIERRE ET GILLES. Clair-obscur

16.02 > 14.05.2017

Pierre et Gilles zijn synoniem met een zeer gesofistikeerde portretkunst, tussen fotografie en portret. Ze slagen erin de kunstmatige schoonheid van sterren een vleugje menselijkheid te geven, ze bezingen de gewone mens. Door personages op te voeren uit de mythologie, de Bijbel en de sprookjes maken ze van de wereld weer een betoverende plek. Ze putten inspiratie uit de film en de populaire cultuur in al haar gedaanten, zodat hun geschilderde beelden ontegensprekelijk thuishoren in de hedendaagse samenleving.

Curator van de tentoonstelling: Sophie Duplaix, Centre Pompidou

PIERRE ET GILLES, fragment van bespreking

C.G. U doet geen casting vooraf?
G. Nee, helemaal niet. We doen geen beroep op agentschappen, we doen niet aan casting. Ik denk dat het beeld en het onderwerp ons meestal worden aangereikt door het model zelf. Het model zorgt ervoor dat een bepaald idee gestalte krijgt.
P. Soms hebben we bepaalde ideeën, dingen die we graag zouden doen. Daarna blijft het maar aanslepen, tot we het geschikte model vinden.
G. We laten die ideeën rustig rijpen tot we op een bepaald moment zeggen: ‘Hé, hij is het, of zij, die die rol zou kunnen spelen.’ Maar het gaat nooit zo: ‘Nu hebben we dit idee, we moeten snel iemand zoeken om het uit te beelden.’ Zo werkt het niet.


C.G. Geleidelijk aan begon u steeds meer aandacht te besteden aan de decors.
G. Aanvankelijk gebruikten we vrij sobere decors, met motieven beschilderde achtergronden die erg aan de popcultuur deden denken. Later begonnen we het decor steeds verder uit te werken.
P. We hebben altijd in ons eigen appartement gewerkt. Toen we naar een wat grotere plek verhuisden, zijn ook onze decors groter geworden. We doen alles zelf, het gaat er erg ambachtelijk aan toe.
G. We staan erop op die ‘ambachtelijke’ manier te blijven werken. Volgens ons moet je op elk niveau creatief zijn, van de eerste aanzet van het decor tot het eindresultaat. Soms doen we een beroep op kapper, visagist of stilist, maar meestal niet. We alleen het enkel als het echt moet.

C.G. Uw atelier lijkt enigszins op een filmstudio in Hollywood?
P. O nee, het doet veeleer denken aan Méliès! Alles is gebricoleerd, zoals bij een toneeldecor. Alles wordt in functie van de lens opgebouwd.
G. Pierre beweegt de camera niet, die staat ergens in het decor op een statief. Er wordt dus vanaf één punt gekeken, en alles gebeurt in functie van die ene gezichtshoek. 


C.G. En vervolgens retoucheert u het beeld?
G. Inderdaad, het beeld wordt overschilderd. Dat is een hele klus. Die veel tijd in beslag neemt. Die taak neem ik voor mijn rekening, want Pierre zorgt voor de opname. We zijn erg complementair, we spelen elk onze eigen rol.

Fragment van het gesprek tussen Pierre & Gilles en Catherine Grenier dat voor het eerst verscheen in Héros, tentoonstellingscatalogus, teksten van Pierre Noual, Parijs, Galerie Daniel Templon/Communic’Art, 2014 en dat werd overgenomen in Pierre & Gilles. Clair-obscur, tentoonstellingscatalogus Sophie Duplaix (dir.), teksten van Marc Donnadieu, Sophie Duplaix, Michel Poivert gesprekken tussen Pierre & Gilles met Catherine Grenier, Michel Nuridsany en Jérôme Sans Bruxelles, Racine/Museum van Elsene/Le Havre, MuMa - Musée d’art moderne André Malraux 2017, pp. 242-244

Pierre et Gilles in het Museum van Elsene, is ook een tweetalige catalogus (Frans en Engels) wordt speciaal voor deze tentoonstelling uitgegeven. Hij is samengesteld door Sophie Duplaix en bevat essays van specialisten in de hedendaagse kunst (Sophie Duplaix, Michel Poivert, Marc Donnadieu), gesprekken – met Michel Nuridsany (1994), Jérôme Sans (2001) en Catherine Grenier (2014) – en tal van hoogstaande kleurenreproducties.

 

 

DELPHINE. Never give up
16.02 > 14.05.2017

Delphine heeft op de hedendaagse Europese kunstscène roem verworven als non-conformistisch kunstenaar en colorist. Ze staat bekend om haar multimediawerken die opvallen door hun kleur, textuur en universele humor. Haar schilderijen, beeldhouw- en neonwerken, in één woord: al haar creaties ademen een dynamische, speelse en licht ontregelende spirit uit. Ze geeft ze de kansarmen nieuwe hoop en nodigt de machtige, zelfingenomen klasse uit weer met beide voeten op de grond te gaan staan. Vragen over identiteit, macht en rechtvaardigheid behoren tot haar favorieten onderwerpen.

Delphine beschrijft haar werk als een allergische reactie tegen de kracht van roddels, geruchten en achterklap in het algemeen. De woorden en zinnen die ze in haar oeuvre verwerkt, maken haar boodschap heel direct, terwijl haar fantasie en ironie aan bod komen in de manier waarop ze de kleur en compositie aanwendt.

In het Museum van Elsene houdt ze een overzichtstentoonstelling van de werken die tussen 1989 en 2016 ontstonden. De gekozen stukken hebben voor haar een grote betekenis: ze vertolken haar antwoord op een sociale en politieke context waarop ze geen vat heeft.

Parallel met de tentoonstelling komt ook de reeks NEVER GIVE UP uit.
Ana Finel Honigman, Claire Leblanc & Yves De Jonghe d’Ardoye
Never give up
Tweetalig editie Frans-Engels
96 pagina’s
Uitgeverij Marque Belge
€22

 

 

JEAN BOGHOSSIAN
16.02 > 14.05.2017

Op deze tentoonstelling biedt Jean Boghossian een kort overzicht van zijn recentste esthetische onderzoek. Dat is hoofdzakelijk op vier dragers gericht: papier, doek, hout en het kunstenaarsboek. Boghossian stelt deze materialen sinds vele jaren bloot aan de vlammen. Hij werkt ook met rook, die hij soms met pigmenten vermengt.

Tentoonstellingscurator:Bruno Corà (Fondation Burri)

 

 

 

 

 

Zomer 2017

 

FROM CHINA TO TAIWAN. De pioniers van de abstractie (1955-1985)

15.06 > 24.09.2017

Eind jaren 1940 werd het politieke klimaat in China geteisterd door de burgeroorlog en aansluitend de machtsovername van Mao Zedong. Meer dan een miljoen Chinezen verlieten toen het vasteland en zochten een toevlucht in Taiwan. In deze nieuwe wereld maakten de kunstenaars geleidelijk aan kennis met de abstracte kunst van de scholen van New York en Parijs.

Via de abstracte kunst vonden ze aansluiting bij de internationale moderniteit, terwijl ze tegelijkertijd diep verankerd bleven in de traditie. Zo ontstond, op het kruispunt tussen het Oosten en het Westen, een ongeëvenaarde kunstvorm die leidde tot de vernieuwing van de Chinese schilderkunst in de 20ste eeuw.

 

De Ton Fan-Groep (1956-1971)

De Ton Fan-groep wordt in 1956 opgericht door acht studenten van Lee Chun-Shan (1912-1984). Ton Fan stelt voor het eerst tentoon in 1957 in een gebouw van de krant Taiwan Shin Sheng Daily News in Taipei. Ton Fan is Chinees voor Oosten, wat erop wijst dat de leden van de groep niet van plan zijn de oosterse cultuur op te geven.

Vanaf het begin kiest de groep radicaal voor de abstracte kunst en poneert zich al­dus als avant-gardebeweging. Kroniekschrijver Ho Fan (1910-2002) bestempelt de leden als rovers te paard, wat vooral een allusie vormt op hun onversaagde geest.

Europa oefent grote aantrekkingskracht uit op de groep. Hsiao Chin gaat in Spanje studeren en ve­rhuist daarna naar Milaan. Vanuit Europa stuurt hij regelmatig artikelen naar de krant United Daily News in Taipei, waarin hij bericht over de Europese artistieke activiteit. De kunstenaars van het eiland, die de nieuwe stromingen nog niet zo goed kennen, wachten vol ongeduld op zijn bijdragen. Diezelfde Hsiao Chin organiseert in Europa en de VS – o.a. in New York, Stuttgart en Turijn – tentoonstellingen van de groep, maar brengt omgekeerd ook Europese kunstenaars – als Lucio Fontana, François Morellet, Piero Man­zoni, Antoni Tapiès… – naar Taipei.

In 1971, na de vijftiende tentoonstelling, kondigt de groep zijn ontbinding aan. Zijn principes leven verder dankzij de Stichting van Lee Chun-Shan Foundation, die ze als hun spirituele leider beschouwen.

 

De Wuyeu-groep of Fifth moon (1957-1972)

De Wuyeu-groep wordt in 1957 opgericht en stelt voor het eerst tentoon op 10 mei van datzelfde jaar. De tentoonstelling vindt plaats in de Zhongshan Hall van Taipei. Het initiatief gaat uit van Liao Chi-Chun (1902-1976), hoogleraar aan de afdeling kunsten van de Provinciale Universiteit van Taiwan. De werken van zes studenzijn er te zien.

In navolging van de beroemde Parijse Meisalon wordt de groep Wuyeu genoemd, Chinees voor meimaand, een naam die ook wordt verengelst tot Fifth Moon. Ze willen een blijvende groep vormen, die vriendschap­pelijke ontmoetingen en artistieke uitwisselingen or­ganiseert en elk jaar in mei een tentoonstelling houdt.

Na de derde tentoonstelling in 1959, geleid door Liu Kuo-Sung, besluit de groep zich voortaan uitsluitend aan de abstracte kunst te wijden. In 1961 stelt hij zich open voor kunstenaars afkomstig van het hele eiland: onder anderen Hu Chi-Chung en Fong Chung-Ray treden tot de groep toe.

Liu Kuo-Sung, Chuang Che en Fong Chung-Ray publiceren aan de lo­pende band theoretische artikelen over de abstracte kunst. Het leidt tot verhitte debatten in de artistieke kringen van Taiwan. De nieuwe theorieën oefenen grote invloed uit op de esthetische oriëntatie van de volgende generaties Taiwanese kunstenaars, en vooral op de evolutie van de moderne inktschildering.

In 1972 stelt de groep voor het laatst tentoon: in de loop der jaren zijn al zijn leden naar het buitenland vertrokken.

Interview van de kunstenaars Liu Kuo-Sung, Fong Chung-Ray, Hsiao Chin, Chuang Che.

 

Catalogus van de tentoonstelling

Sabine Vazieux
FROM CHINA TO TAIWAN. De pioniers van de abstractie
Éditions Racine / Uitgeverij Lannoo
Hardcover
260 x 270 mm
272 p. 130 kleurenfoto’s
Tweetalige uitgave (FR-EN)
34,95 €
ISBN: 978-2-39025-016-6

 

 

 

ELIE BORGRAVE
15.06 > 24.09.2017

Elie Borgrave. Het evenwicht van tegenpolen is de eerste retrospectieve tentoonstelling van een kunstenaar wiens werk volledig aan de abstractie is gewijd. Aan de hand van een veertigtal schilderijen en tekeningen, ontstaan tussen ca. 1940 en 1990, maken we kennis met een apart, maar onvoldoende bekend werk uit de abstracte kunst na 1945. Verschillende archiefstukken en oude foto’s laten ons zien wie de mens achter de kunstenaar was. Deze opmerkelijke documenten gunnen de bezoeker ook een kijkje binnen de muren van zijn atelier. De tentoonstelling volgt de chronologische fasen uit het leven van de kunstenaar (1905-1992).

Tentoonstellingscurator

Denis Laoureux is tentoonstellingscurator en hoogleraar kunstgeschiedenis aan de ULB, verantwoordelijk voor de cursussen moderne en hedendaagse kunst.

Parallel aan de tentoonstelling, publicatie van:

Elie Borgrave is het eerste overzichtswerk over een kunstenaar wiens oeuvre volledig aan de abstractie was gewijd. Aan de hand van bijna 150 schilderijen en tekeningen, ontstaan tussen ca. 1940 en 1990, (her-)ontdekken we een werk dat inspiratie put uit de dynamiek der tegenstellingen: de chaos van het lijnenspel tegenover de sereniteit van de kleurvlakken, een gevarieerd palet tegenover het verlangen naar monochromie, ritmische effecten tegenover een gestolde tijd… In het boek zijn ook documenten opgenomen waarin de loopbaan van de kunstenaar wordt belicht, die in 1946 aanving in Brussel en werd voortgezet in de Verenigde Staten. In New York werd Borgrave opgemerkt door de Stable Gallery, waar hij in 1955 zijn abstract expressionistische doeken tentoonstelde. In 1962 vestigde de kunstenaar zich in België, waar hij zijn verkenning van de abstracte schildertaal voortzette. Zo slaagde hij erin de zen-spiritualiteit helemaal in zijn beeldtaal tot uiting te laten komen. Een boek voor liefhebbers van de abstracte kunst en voor al wie op zoek is naar nieuwe ontdekkingen.

Denis Laoureux en Anthony Spiegeler
Elie Borgrave
Uitgeverij Snoeck
Paperback
248 x 280 mm
224 pagina’s, 180 afbeeldingen
Frans
28€
ISBN: 978-94-6161-380-6

 

 

OLIVIA HERNAÏZ
15.06 > 24.09.2017

Ik interesseer me voor de krachtige mythen waarop onze moderne samenlevingsvormen gevestigd zijn. We brengen onze tijd door met verhalen, we hebben het voortdurend over zaken die geen fysiek bestaan leiden – goden, wetten, rechtvaardigheid, geldwaarde, mensenrechten, democratie… Het is mijn bedoeling de efficiëntie van dergelijke fictieve gegevens te onderzoeken, die de mens heeft gecreëerd om de samenleving mogelijk te maken.

Met Make yourself comfortable probeer ik het politieke dier wakker te maken dat in me sluimerde en dat (on-)vrijwillig in slaap werd gewiegd door te complexe of te simplistische politieke discours. Voor de gelegenheid gedraag ik me als interieurarchitecte, om niet te zeggen als doorgewinterde vrouw aan de haard. In die hoedanigheid heb ik een hybride ruimte gecreëerd, die het midden houdt tussen vergaderzaal en living – een ruimte waar de politiek en het huiselijke element elkaar ontmoeten. Die woonkamer is versierd met logo’s uit de wereld van de politieke en financiële organismes. Een in lus afgespeelde videoclip spiegelt een hoopgevend (of is het een verontrustend?) toekomstbeeld voor.

Als gevolg van de financiële crisis van 2008 zijn verschillende banken over de kop gegaan, terwijl andere hebben geprobeerd hun blazoen weer op te poetsen. Maar geld is niet langer synoniem met goud. Sinds 1971 krijgt het geld steeds sneller een virtuele waarde toebedeeld en blijft het koppel Staat-Markt - ouderpaar van het gealiëneerde individu - onvermoeibaar virtuele bankbriefjes uitgeven om het hoofd boven water te kunnen houden. Maar de ijsberg is aan het smelten. En dat bedoel ik niet als stijlfiguur. It’s all about you is opgevat als een liefdeslied. Een belofte, een uiting van hoop, een spaak gelopen relatie waarin de partners het vertrouwen proberen te herstellen. Want alles staat of valt met dat vertrouwen - vertrouwen in de groei, vertrouwen in de toekomst. Geloof dat in de toekomst alles beter zal gaan dan tegenwoordig.

Vroeger wisten de mensen waar de zon stond. Tegenwoordig leven ze in lichtbubbels. Ze kennen de bossen niet meer, die ze gevaarlijk vinden of die hen onverschillig laten. Het voortbestaan ervan hangt echter af van fictieve constructies als de Verenigde Staten, de Wereldbank, de globale schuld van het Zuiden, het Internationaal Muntfonds, de G-20, de Europese Unie, Goldman Sachs… Aan de hand van tijdschriftreclames uit de jaren 1980 buigt The Solar Economy zich over de constructie van een kapitalistisch ideaal. De reclames weerspiegelen de technologische wedren die voedsel geeft aan de groei. Maar onze economie draait op zonne-energie. Zal de mens, die zichzelf voor een god houdt, zijn vleugels branden? Intussen blijven we rondjes draaien in de eeuwige tredmolen van de productiemaatschappij. Amen.

Olivia Hernaïz

 

 

Eerbetoon aan JEAN COQUELET
15.06 > 24.09.2017

Jean Coquelet was geboren in Brussel de 3 januari 1928. Hij was conservator van het Museum van Elsene van 1957 tot 1988 en oefeningsleider op de ULB (Universté Libre de Bruxelles) van 1962 tot 1977.

Jean Coquelet heeft één van de mooiste hoofdstukken uit de geschiedenis van het Museum van Elsene geschreven. Hij heeft het museum ingrijpend gemoderniseerd en heeft het een plaats weten te geven tussen de voornaamste musea van België.

Als kunsthistoricus met een vlijmscherpe blik heeft hij belangrijke werken uit de Belgische en internationale kunstgeschiedenis binnengebracht in de collecties van het Museum van Elsene (De gelukkige schenker van Magritte in 1966, legaten van Max Janlet in 1977…) en heeft hij verschillende grootschalige tentoonstellingen georganiseerd die hun tijd vooruit waren, of miskende kunstenaars weer onder de aandacht gebracht: René Magritte (1959), Léon Spilliaert (1961), Je-Nous (1975), Victor Servranckx (1965), Oscar Jespers (1966), Paul Delvaux (1967), Félicien Rops (1969), Toulouse Lautrec (1973), Stichting Maeght (1975), De collectie Thyssen-Bornemisza (1977), Het Spitzner museum (1975), Alfons Mucha (1984)…

Hij is overleden in Brussel op 8 oktober 2015.

Document acties